Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Quo tandem modo? Duo Reges: constructio interrete. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus. Nemo igitur esse beatus potest.

Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum.
-delector enim, quamquam te non possum, ut ais, corrumpere, delector, inquam, et familia vestra et nomine.
Ita multa dicunt, quae vix intellegam.
Non prorsus, inquit, omnisque, qui sine dolore sint, in voluptate, et ea quidem summa, esse dico.
Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis.

Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Utram tandem linguam nescio? Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.

Bork: Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.
Qui convenit?: Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.
Negare non possum.: Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.
Nihilo magis.: Eademne, quae restincta siti?
Hic ambiguo ludimur.: Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.
Numquam facies.: Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia.

Aliter autem vobis placet.

Honestum igitur id intellegimus, quod tale est, ut detracta
omni utilitate sine ullis praemiis fructibusve per se ipsum
possit iure laudari.

Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;
Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.
At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis.
Nihil enim hoc differt.

Hic ego: Etsi facit hic quidem, inquam, Piso, ut vides, ea, quae praecipis, tamen mihi grata hortatio tua est.

Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Quis istud possit, inquit, negare? At enim sequor utilitatem. Sit sane ista voluptas. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit;